![]() |
روشهای پیشگیری و مبارزه با بیماری:
الف- حذف عوامل مساعد کننده:
◄ بهسازی و ترمیم شکاف دیوارها در مناطق مسکونی و نگهداری دام و طیو
◄ بهسازی کانالهای روباز، دفع صحیح فاضلاب و نخاله های ساختمانی
◄ جمع آوری و دفع صحیح و به موقع زباله های خانگی ( استفاده از سطل زباله درب دار
◄ اتلاف سگهای ولگرد و مبارزه با جوندگان
◄ تخریب و تسطیح اماکن مخروبه و متروکه
ب- محافظت در برابر نیش پشه:
◄ نصب توری ریز بر روی پنجره ها و دربهای ورودی
◄ استفاده از پشه بند معمولی و ترجیحا آغشته به حشره کش که برای مدت طولانی اثر آن باقی می ماند.
◄ استفاده از پمادها و مواد دور کننده حشرات هنگام استراحت و خواب در مناطق آلوده
◄ پوشاندن زخمهای سالکی به منظور جلوگیری از آلوده شدن پشه خاکی های جدید و انتشار بیماری به دیگران
سمپاشی:
با توجه به عوارض زیست محیطی سم و تاثیر کم آن در کنترل بیماری فقط در نوع شهری می توان در کنار دیگر اقدامات بهسازی و پیشگیری در شرایط خاص گاهی از این روش استفاده نمود.
معمولا سمپاشی موجب مهاجرت پشه ها به مناطق مجاور و پیدا شدن انواع مقاوم ناقل می شود و بهترین راه برای از بین بردن رشد و تکثیر پشه خاکی بهسازی محیط است.
دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی
مرکز بهداشت استان خراسان
دیروز . امروز چیکار کردم:
۱.کلی خوابیدم
۲.خوردم
۳.تماشای تلوزیون
۴.بیکاری
میدونین به نظر من تعطیلات زیاد باعث میشه آدم از کار و زندگی بیافته .در ایران ما حدود۵/۱از
۳۶۵ روز تعطیل اتست که به نظر دانشمندان اقتصادی ضربه بزرگی به اقتصاد ما می زند.از طرفی شما حساب کنین که پنج شنبه وجمعه که ما تعطیل هستیمُ از طرفی شنبه و یکشنبه هم که دنیا تعطیله پس می مونه ۳ روز که با اونم نمیشه کاری کرد ....
لطفاٌ نظر بدین؟
1.لیشمانیا برازیلینسیس:
این گونه از لیشمانیا در انسان به فرم مخاطی-جلدی(اسپوندیا)تظاهر می یابد.توسط انواع مختلف لوتزومیا انتقال می یابد.این فرم بیماری در برزیل،ونزوئلا،کلمبیاو سایر کشورهای آمریکای جنوبی دیده می شود.
2.لیشمانیا گیاننسیس
3.لیشمانیا پاناماننسیس
04لیشمانیا پروویانا
انواع لیشمانیاها قادرند توسط سلولهای ماکروفاژی بلعیده شوند، ولی ممکن است در داخل سلولهای دیگر نظیر سلولهای کبد، هم دیده شوند.یکی از اختصاصات گونه های لیشمانیا این است که تبدیل پروماستیگوت به آماستیگوت بر اثر تغیر محیط، به خصوص درجه حرارت اتفاق می افتد.
پشه خاکی به هنگام تغذیه از زخم یا پوست به ظاهر سالم، آماستیگوت ها را بوسیله خرطوم خود می بلعد. سپس انگلها در روده میانی پشه آزاد گشته بعد از 24 تا72 ساعت بعد تبدیل به فرم پروماستیگوت می گردند.بعد از مدت کوتاهی پرو ماستیگوت ها به مری و گلوی حشره مهاجرت می کنند.هنگامیکه پشه از خون میزبان تغذیه می کند پرو ماستیگوت ها به میزبان تزریق می گردد.
.انتقال از طریق نیش پشه خاکی:
سرژان برای اولین بار به طور تجربی نشان داد که پشه خاکی جنس فلبتوموس ممکن است ناقل لیشمانیوز باشد.این پشه ها حدود 4-2میلی متر است ،بالهای بلندی دارند و به هنگام استراحت با بدن زاویه 45 تا65 درجه را تشکیل می دهند.اینها به هنگام شب فعالیت خونخواری دارند.
انگلهای لیشمانیا به دو شکل دیده می شوند:
1. شکل بدون تاژک(اماستیگوت یا جسم لیشمن):
گرد یا بیضی و طول آنها ذر حدود دو تا پنج میکرون است. این شکل از انگل در داخل ماکروفاژهای انسان و پستانداران دیده می شود.
2. شکل تاژگدار یا( پرو ماستیگوت):
طول 15 تا 25میکرون و عرض 2 تا 4 میکرون همراه با تاژکی به طول 15 تا 40 میکرون است .این شکل انگل متحرک بوده و حرکات سریعی دارد. پروماستیگوت در شکم حشرات ناقل و محیط های کشت آزمایشگاهی دیده می شود.
در سال 1900 لیشمن دامپزشک فرانسوی در طحال سربازی که از تب دام دام در هندوستان مرده بود، اجسام بیضی شکلی را درداخل سلولهای بزرگ مشاهده کرد.لیشمن مطالعات خود را در سال 1903 منتشر کرد و در همین سال دونووان در ناحیه مدرس هندوستان اجسامی شبیه آنچه لیشمن در بیماری تب دام دام یافته بود ، در طحال بیماران مبتلا به تبهای نا مرتب یافت.
فعلاٌ تا این جا رو داشته باشید .در روزهای آتی ادامه این مطلب را خواهم نوشت.در ضمن اگر سوالات و نقطه نظرات خودتان رو در مورد بیماریهای انگلیواین وبلاگ مطرح نمائید .خوشحال میشوم.
سلام امروز می خوام در ادامه مطلب لیشمانیوز، که یکی از آلودکیهای مهم انگلی در ایران است بنویسم .بیماری لیشمانیوز یمی از مهمترین بیماریها می باشد که در ایران از زمان حکیم ابو علی سینا این بیماری را می شناختند.و با نام بیماری بلغ آن را می شناختند.و یرای آن درمانهای مختلفی ذکر کرده اند.کانینگهام در سال 1885 درترشحات زخم پوستی بیماری زخم طاولی دهلی در هندوستان مشاهده کردکه در داخل سلولهای ماکروفاژ اجسام آمیبی بود و در ابتدا آنها رااسپور تصور کرد.رایت بعدها اجسامی شبیه به آنجه کانینگام گزارش کرده بود در زخم پوستی دختری که از ارمنستان به بوستون مهاجرت کرده بود ،یافت.و او این انگل را بنام هلکوزو ماتروپیکوم نامید و فکر کرد که متعلق به گروه میکروسپوریدیا باشد.